Nadat de 'kleine kleuters' achtergelaten zijn en de meisjes zelf weer onderaan de schoolladder staan, wordt deze kwestie alleen nog maar lastiger. Waarom? Jongens. Met het geraas van hormonen begint ook het gedonder. Want de stuudjes worden ook wel eens verliefd. En dus proberen ze toch maar eens wat mascara op hun wimpers te smeren en wat blush op hun wangen. De tutjes waren al zo druk met 'de mannen' dat ze cijfers moeten halen zo hoog als hun hakken om nog naar de volgende klas te kunnen.
Maar in het echte grote-mensen leven? Wat zou je nou liever willen zijn? Ik zou het allebei niet erg vinden, denk ik. Mijn dagelijkse activiteiten zijn een mix van dom en slim en ook mijn uiterlijk heeft goede en slechte dagen. Maar of ik liever mijn dagen achter het fornuis, al winkelend of bij de schoonheidsspecialiste spendeer, of met een goed boek, in een museum of al discussiërend?
Ik weet het niet. Al neig ik misschien stiekem naar het eerste. Maar dat zal ik nooit toegeven, uit angst oppervlakkig gevonden te worden.
En die laatste zin vat mijn gedachtegang perfect samen. Ik ben bang om oppervlakkig gevonden te worden, dus ik wil het niet zijn (en denk dus ook dat ik het niet ben). Maar aan de andere kant maak ik me wel erg druk over wat andere mensen denken. En, als klap op de vuurpijl, ik denk ook nog eens dat 'ze' onaardige dingen denken.
Ik denk dat ik maar mijn teennagels ga lakken terwijl ik Il Principe nog een keer lees. Alleen dit keer maar niet in het Latijn. En m'n nagels kwast ik lichtblauw.
Wat jullie?
Good thing that you are pretty and smart and have a really beautiful personality, so you don't have to worry about choosing between mooi en slim. :)
BeantwoordenVerwijderenAhw, that's such a very very sweet thing to say! <3
Verwijderen